Schuld....

July 11, 2014, 2:37 pm

Dat mijn blogs de laatste tijd zo traag verschijnen, dat moet toch ergens door komen. Komt het door het werk? De 'nieuwe' hond? Het (slechte) weer? Desnoods het voetbal? Of ben ik gewoon zelf schuldig aan luiheid en en geen zin ;-)? Laten we het er maar op houden dat het een combinatie van alles is waardoor ik op een wat laag pitje draai op vogel- en fotogebied. En weinig foto's betekent dan ook geen blog.
Gelukkig zijn er de afgelopen weken ook wat mooie dagen geweest en kon behalve de telelens, ook de macrolens mee op pad. Een overzichtje van de laatste anderhalve maand.

Voor de fotoclub hadden we een modellenshoot in de openlucht. Helaas was het nou net die dag bloedheet en overdadig zonnig. Je probeert er wat van te maken met wisselend succes maar het meeste belandde toch in het spreekwoordelijke ovalen archief. Wel hebben we veel opgestoken over het gebruik van reflectieschermen. En ook heb ik geleerd dat een modellenshoot in knalhard zonlicht geen goed idee is :-(.

Een impressie van model Lisa:

Model Wijnand:

Model Helga:

Tot zover het modellen experiment. Leuk om iets anders te doen maar de volgende keer in, ik hoop, gunstigere omstandigheden.

Snel terug naar de natuur.

In de regio zong wekenlang een Grote Karekiet. Geen vrouw te bekennen helaas, triest voor zo'n beestje. En dan ook nog met zulk hondenweer.

Grote Karekiet (Acrocephalus arundinaceus)

Een vogeluitje met mezelf in de polder achter ons bracht ook nog wat vogels redelijk voor de lens:

Witte kwikstaart (Motacilla alba)

Witwangstern (Chlidonias hybrida)

Polder De derde Bedijking, Mijdrecht

Ietsje verder uit de buurt poseerde deze adulte man Grauwe klauwier (Lanius collurio):

En natuurlijk is inmiddels de macrolens ook weer tevoorschijn gehaald. Ik maak een apart blogje over de laatste macro uitjes en dat doe ik komende week. Het zijn vooral libellen en juffers maar ik was ook heel blij dat ik eindelijk parende Icarusblauwtjes kon vastleggen zoals deze:

Wat is dat mooi om te zien! Meer dus in de volgende blog die niet meer zo lang op zich laat wachten. Tenzij natuurlijk het werk, de 'nieuwe' hond, het weer, het voetbal......

↧

Een sprookje.

July 21, 2014, 2:21 pm

≫ Next: Kleine kleutertjes en schreeuwende pubers

≪ Previous: Schuld....

Zilveren maan (Boloria selene)

Op een dag, lang, heel lang geleden, stonden de maan en de zon samen aan de hemel. De maan kreeg niet vaak de gelegenheid om de wereld bij daglicht te bezien maar die dag was het geluk met haar. De maan liet haar bescheiden zilveren glans over de aarde glijden en verwonderde zich over de schoonheid van de aarde. Haar blik gleed over de rivieren die als glinsterende linten door groene landschappen slingerden, over de diepblauwe zeeën en de witte polen. Zij wist dat ook zij haar bescheiden rol had om in de nacht de aarde te verlichten maar zij was zich bewust van het feit dat de zon haar meerdere was, hij was immers nodig om de aarde te laten groeien en bloeien en zelfs zij moest haar bescheiden licht aan de zon ontlenen.

In gepeins verzonken over haar, meest nachtelijke, rol, dwaalde haar blik verder over de aarde onder haar. Haar blik werd getrokken naar een vlinder die samen met soortgenootjes vrolijk en dartel boven een bloemenveld fladderde. De vlinder leek bezet met parelmoer en had witte en oranje vlekjes. De maan , gevoelig als zij was, werd stil bij het zien van zoveel schoonheid. Van ontroering liet zij enkele tranen vallen. De tranen bereikten niet de aarde maar raakten de vleugels van de vlinders waardoor de witte vlekjes in zilver veranderen. En zo werd de vlinder 'Zilveren maan' geboren. De maan was in stilte blij dat zij onbewust had bijgedragen aan de schoonheid van de aarde.

Zilveren maan (Boloria selene)

De zon die dit alles had gadegeslagen, kon niet verkroppen dat dankzij de maan zo’n prachtig schepseltje gelukkig rondfladderde. Tenslotte had de maan haar zilveren schijnsel aan hem te danken. Zij weerspiegelde slechts hém! Zijn ontvlambare karakter dwong hem tot een reactie. Reeds eerder had hij een klein vlindertje aangeraakt met een zonnestraal maar de zon vond zijn vlindertje niet groot genoeg.

Klein vuurvlinder (Lycaena phlaeas)

De zon wilde meer indruk maken. Hij zocht de aarde af op zoek naar een vlinder die zijn vurige karakter groots kon weergeven. Na enige tijd viel zijn oog op een geschikte kandidaat.

De zon was zich bewust van het feit dat de vlinder wellicht zou verbranden als hij hem aanraakte. Dat was zijn eer te na. Daarom wendde de zon zich tot de blauwe hemel en vroeg, al paste dat niet bij zijn vurige karakter, voor één keer om hulp. Hij vroeg de koele blauwe hemel de vlinder te beschermen tegen zijn hete en vurige stralen.

De hemel, die toch bekend stond om haar zeer wisselende stemmingen, was die dag in een goede bui en willigde de wens van de zon in.
Heel even trok de zon zich terug en de blauwe hemel omwikkelde alles wat zich op de aarde bevond en hechtte zich aan de door de zon uitgekozen vlinder. Daarna brak de hemel open en de zon schoot haar vurige stralen naar beneden naar de vlinders met hun beschermde vleugels. Trots bezag de zon het resultaat. Van genot liet hij zijn licht nog eens extra over de aarde schijnen en straalde bij het zien van deze vurig oranjerood gekleurde vlinder met haar hemelsblauwe onderkant. De ‘geboorte’ van de ‘Grote Vuurvlinder’ was een feit.

Grote vuurvlinder (Lycaena dispar)

De zon draaide zich voldaan naar de maan en keek haar uit de hoogte aan. Dat had hij toch maar mooi voor elkaar. Zij zond hem haar liefste glimlach terug. Wijs al zij was wist zij dat de zon slechts de schoonheid op aarde had vergroot.

*********************

En hoewel sprookjes verzonnen zijn, waan ik mij soms in een sprookjeswereld. De wereld waarin plant en dier mij doen stilstaan, kijken, luisteren en verwonderen. Genieten van een zingende Wielewaal terwijl de mooiste vlinders om je heen vliegen. Gisteren samen Peter, Frank, Robert en Maria. Gepassioneerde natuurliefhebbers. In de eerste plaats vogelaars maar zomers ook op zoek naar mooie vlinders, libellen en sprinkhaantjes. En wat spreken die mooie vlinders mij tot de verbeelding met hun prachtige namen en dito uiterlijk. We zien er veel. Behalve de bovenstaande ook nog Citroenvlinders, gecamoufleerd als blaadje in een bloem.

Citroenvlinder (Gonepteryx rhamni)

Het Zwartsprietdikkopje en het Groot dikkopje komen langs net als de Gehakkelde Aurelia, de Atalanta, de tientallen Kleine vossen en de Dagpauwoog. Alle kleuren van de regenboog in amper een uur.

Zwartsprietdikkopje (Thymelicus lineola)

Groot dikkopje (Ochlodes sylvanus)

Gehakkelde aurelia (Polygonia c-album)

Een blauwe reiger geeft een schreeuw terwijl hij overvliegt, daarna gevolgd door een zwijgzame Purperreiger. Grasmussen en Tjiftjaffen begeleiden ons op onze route en af en toe horen we in de verte de vijfde symphonie van Beethoven bijna geïmiteerd worden door een Geelgors.

Frank buigt zich over de Sprinkhaantjes en leert me de Gouden sprinkhaan kennen en het geluid dat het diertje maakt. We vinden zowel mannetjes als vrouwtjes. De mooie rode poten van het vrouwtje krijg ik helaas niet op de foto maar wel een ander kenmerk, de heel korte vleugeltjes. Bij Maria op de blog komt vast een foto van de mooie rode pootjes.
Het 'Wekkertje', ook een sprinkhaan, hebben we ook gehoord. De Moerassprinkhaan verraadt zich door een ritmisch getik dat lijkt op het tikken van schrikdraad. We bekijken hem terwijl hij dat geluid met zijn pootjes maakt. De Grote groene sabelsprinkhaan horen we bijna overal. Die maakt dan weer geluid met de vleugels.

Gouden sprinkhaan, vrouwtje (Chrysochraon dispar)

Gouden sprinkhaan, vrouwtje. Detail vleugels. (Chrysochraon dispar)

Gouden sprinkhaan, mannetje

Het is een heerlijke dag en we zien ook nog de nodige libellen waaronder rond de 100 Zwarte heidelibellen. Robert is in trek bij de insecten, eerst gaat er een vlinder op hem zitten en later nog een dame Zwarte heidelibel. Ik fotografeer haar wel maar echt goed zijn de foto's niet.

Twee uitjes in de sprookjeswereld van insecten deed ik eerder zowel met Maria als met Don en Fabiënne. Met de laatste twee is het echt voor het fotowerk terwijl ik met Maria ook nog loop te scopen en te verrekijkeren. Het bracht het nodige fraais in beeld zoals de Zuidelijke heidelibel.

Zuidelijke heidelibel (Sympetrum meridionale)

Heel veel pantserjuffers.......

Gewone pantserjuffer, man (Lestes sponsa)

Tengere pansterjuffer (Lestes virens)

Zwervende panterjuffer, man (Lestes barbarus)

Zwervende panterjuffer, vrouw (Lestes barbarus)

De Icarusblauwtjes met hun droomkleuren.

Icarusblauwtje, man (Polyommatus icarus)

Icarusblauwtje, paring (Polyommatus icarus)

Icarusblauwtje, man (Polyommatus icarus)

Bij sprookjes horen onwerkelijke wezentjes maar soms bestaan ze echt:

'Sprookjes' pantserjuffer

Om in een echte sprookjessfeer af te sluiten heb ik een bewerking gemaakt van een foto van een Bruinrode heidelibel. Onder meer omgezet naar zwart-wit. Of is een nieuwe soort geboren: de Zilveren heidelibel....

↧

Kleine kleutertjes en schreeuwende pubers

August 15, 2014, 12:39 pm

≫ Next: Vakantiefoto's?

≪ Previous: Een sprookje.

Als ik vogels kijk zo rond juni, juli en augustus, dan heb ik regelmatig medelijden met de oudervogels. De kinderen bedelen en schreeuwen dat het een lieve lust is want gegeten moet er worden. In de laatste paar weken was ik een paar keer getuige van 'kleutergedrag' en 'puberbrutaliteit'.

Het ziet er uiteraard best lachwekkend uit die om het hardst schreeuwende jongen en het geduw en getrek om een visje of wat voor voedsel dan ook. Tijdens een rondje Zuidpier met Don zagen we op het strand diverse sterns en dus ook schreeuwende jonge visdieven:

Visdief, juveniel ((Sterna hirundo)


Visdief, juveniel ((Sterna hirundo)

Visdief, juveniel ((Sterna hirundo)

En hier gaat het allemaal om:

Visdief, adult ((Sterna hirundo)

Gelukkig (denk ik dan voor die ouders) zijn er ook rustige kinderen. Al moet ik erbij opmerken dat ik er daar maar één van gezien heb ;-).

Visdief, juveniel ((Sterna hirundo)

Met Maria was ik in juli in de Eempolder, daar vonden we drie kleine kleutertjes, die op een hek zaten. Bovenop een hek. In hun kleuterkleed met hier en daar al wat volwassen veertjes met stipjes ertussen. Ze waren goed bezig. Intelligent aan het kijken wat er links (voor de kijker rechts) van hun gebeurde.

Spreeuwen, juveniel (Sturnus vulgaris)

Rechts bleek er toch ook iets te zijn wat de aandacht waard was.

Spreeuw, juveniel (Sturnus vulgaris)

Prachtige en slimme vogels die spreeuwen. En fascinerend, vooral als ze met duizenden tegelijk 's avonds door de lucht zwermen en er van die prachtige figuren maken. Een keer zag ik dat boven de Groene Jonker voordat ze gingen slapen. Het was wonderbaarlijk. Ineens, alsof er een commando werd gegeven streken ze allemaal neer in het riet en waren acuut stil. En dan terwijl het enkele seconden daarvoor nog een vleugelgeruis en gepraat onderling van jewelste was.
Dit jaar is het jaar van de Spreeuw, ook met de Spreeuwen gaat het niet goed en daarom laat het Sovon dit jaar extra aandacht uitgaan naar de Spreeuw. Monitoring, tellingen etc. worden gedaan en ook waarnemers wordt gevraagd eens extra op de Spreeuw te letten. Dat kan ik van harte aanbevelen: Spreeuwen zijn gewoon heel cool! Fantastische imitators, als je bijvoorbeeld een mobieltje in de dakgoot hoort is dat 9 van de 10 keer een Spreeuw. En de kleuren van zijn verenpak, wow! Nou ja,let er maar eens op, ze zijn de moeite waard.

In diezelfde Eempolder zag ik ook een jonge Witte kwikstaart. Perfect gecamoufleerd en wachtend op pa of moe met een lekker hapje. En roepend. Waarschijnlijk zoiets als 'mama mama mama mama....'

Witte kwikstaart, juveniel (Motacilla alba)

Gelukkig kwam er al snel een ouder aan met wat lekkers.

Witte kwikstaart, juveniel en adult (Motacilla alba)

Witte kwikstaart, adult en juveniel (Motacilla alba)

Even later kwam er nog een jong bij. Dat jong was beduidend groter en ook al goed in staat om zelf voedsel te vangen.

Witte kwikstaart, juveniel en adult (Motacilla alba)

Ik sluit af met onze eigen puber, ja ja. Zijn de kinderen eindelijk volwassen, kun je weer opnieuw beginnen. Ik lig dan ook bijna elke avond knock-out op de bank. Maar lief is hij wel en is ook een beetje scheel ;-). Waar vind je nou nog zulke solidaire pubers?

Woezeltje

↧

Vakantiefoto's?

September 12, 2014, 1:30 pm

≫ Next: Een vrouw, een missie.

≪ Previous: Kleine kleutertjes en schreeuwende pubers

Van Maria kreeg ik de vraag waar mijn, vast wel mooie, vakantiefoto's van Tsjechië bleven. Tja, daar stond ik dan met m'n mond vol tanden. Ik had namelijk nauwelijks mooie (vogel)vakantiefoto's van Tsjechië. En dat is vreemd en jammer.

Voordat wij in Tsjechië kwamen had het ook daar flink geregend. Probleem voor mij was de te hoge waterstand in 'ons' meer waardoor ik er niet langs kon wandelen. Dat was vorig jaar ook al zo maar toen kon ik in elk geval het paadje er naar toe nog deels belopen. Zelfs dat ging nu niet, ook niet met de rubber laarzen die ik bij me had. Ook in de tuin waren minder vogels dan andere jaren maar desondanks zag ik genoeg en waren we blij ook weer een Eekhoorntje te zien. Maar heel vaak bleef het bij telescoop of verrekijkerwerk. De enige vogel die ik redelijk dichtbij huis kon fotograferen was een jagende Visarend en dat is toch wel een leuke soort.

Visarend (Pandion haliaetus)


Visarend (Pandion haliaetus)

Vogels kijken moest dus verder van huis en ik reed diverse keren stukjes het binnenland in om te vogelen.

Opvallend waren de grote aantallen roofvogels en Raven. Vaak achter een landbouwmachine die aan het maaien was maar fotograferen was lastig. Ik kon geen goede plek vinden om te staan en waar ik wel kon staan had ik telkens tegenlicht. Nu vind ik een silhouet van een Raaf nog wel iets hebben. Dat is toch een vogel die tot de verbeelding spreekt uit griezelige sprookjes ofzo, altijd krassend met de bek open in vlucht, dus van de Ravenserie hield ik twee foto's.

Buizerd (Buteo buteo)

Rode Wouw (Milvus milvus)

Raaf (Corvus corax)

Langs de kant van de weg zag ik honderden kleinere vogeltjes; Witte - en gele kwikstaarten, Putters, Vinkjes, Paapjes, Geelgorzen, Tapuiten etc. etc. Ze zaten er mooi voor, foerageerden lekker en ik parkeerde op zo'n weggetje waarvan je denkt dat er toch praktisch geen verkeer langs komt. FOUT! Op het moment dat de rijstzak en de camera op het raam lagen en ik scherpstelde op een prachtige Paap klonk er achter mij een enorm TOEOEOET. Een lijnbus. Dus. Of ik maar even wilde doorrijden. Weg Paapjes, Geelgorsjes en Kwikstaartjes.
De volgende pogingen verliepen steeds soortgelijk en het scenario herhaalde zich met een vrachtwagen en een landbouwmachine. En dan krijg ik de pest in. Uiteindelijk bleek ik ergens op een modderweggetje uiteindelijk in staat om een Geelgors in een appelboompje te fotograferen, jippie!

Geelgors (Emberiza citrinella)

Omdat het zo nat was was het paddenstoelenseizoen al volop begonnen en dus hield ik me diverse dagen bezig met het plukken, eten en drogen van paddestoelen. Ik ken inmiddels een deel van de eetbare soorten in Tsjechië en het is ook een leuke bezigheid. Ook heb ik appeljam gemaakt en appelcrunch gebakken. In Tsjechië staan er heel veel fruitbomen langs de weg en je kunt meenemen wat je wilt. De pruimenbomen in onze tuin hingen ook stampvol met vruchten maar die worden door onze vrienden tot Slivovice omgevormd, waar ik dan mijn deel weer van krijg :-).

De laatste dag van onze vakantie was eigenlijk de mooiste dag. Lekker warm en zonnig en daardoor zag ik die dag tegenover ons huis nog de nodige vlinders en libellen en kon ik toch nog de meegebrachte macrolens gebruiken.

Citroenvlinder (Gonepteryx rhamni)

Gestreepte goudspanner (nachtvlinder) (Camptogramma bilineata)

Kleine parelmoervlinder (Issoria lathonia)

Kempense heidelibel man (Sympetrum depressiusculum)

Icarusblauwtje (Polyommatus icarus)

En dat was het dan voor wat betreft Tsjechië. Ik heb altijd betere fotojaren gehad maar dit keer zat het er niet in. Gelukkig was het aantal waarnemingen en het plezier van vogels kijken volop aanwezig dus ik klaag niet.

Inmiddels ben ik bijna twee weken thuis en heb ik de Groene Jonker zondag bezocht. Het was een feest met maar liefst 56 soorten en geen enkele foto op een zielig bewijsplaatje van een Temmincks strandloper na. Met de najaarstrek, die overigens al deels begonnen is, heb ik goede hoop op meer vogelfoto's in verder blogs.

Tot slot wens ik iedereen een fijn weekend en bedankt voor het lezen, kijken en reageren.

En nu maar hopen dat Maria een beetje tevreden is........ ;-)

↧

Een vrouw, een missie.

December 15, 2013, 9:00 am

≫ Next: Ochtendje Spanderswoud (en meer)

≪ Previous: Vakantiefoto's?

Een missie, een passie en een reputatie. Met deze drie 'ie' woorden in mijn achterhoofd vertrek ik vandaag richting polder Groot-Mijdrecht. Het doel: ganzen.

Degenen die mij al wat langer kennen, weten dat ik in de winter regelmatig ganzen kijk. Vogels kijken en bijkomend fotograferen is natuurlijk mijn passie en in de winter komt daar het ganzenringen aflezen bij. Als je daar eenmaal aan begint, wordt het een verslaving. Bijkomend voordeel van het veel naar ganzen kijken is dat ik nog weleens een bijzonder gansje vind. Inmiddels heb ik ongevraagd een reputatie opgebouwd als 'Roodhalsganzenvrouw'.

Het zat me dan ook helemaal niet lekker dat ik dit jaar nog geen enkele Roodhalsgans had gevonden. Als je regio-genoten dan ook nog tegen je gaan zeggen dat 'het zo onderhand wel weer eens tijd wordt voor een Roodhalsje want die hebben we nog niet dit jaar en jij vindt ze toch altijd', dan heb je een missie.
En een reputatie hoog te houden, ook niet helemaal onbelangrijk ;-).

Roodhalsgans (Branta ruficollis) (foto uit mijn archief)

Uiteraard was het belangrijkste voor mij dat ik zelf nog geen Roodhalsgans gevonden had dit jaar en dat kan gewoon niet. In de polder scan ik de paar ganzengroepen af die ik tegen kom, echt veel zijn dat er niet en de groepen zijn ook niet groot. Totdat ik op de Botsholsedwarsweg toch een flinke groep ganzen zie. Daar gaan we eens even lekker voor zitten! Binnen 3 minuten pik ik er een Roodhalsje uit. Yes, missie geslaagd! Na diverse sms-jes en een upload naar waarneming heb ik dan ook mijn reputatie gered, zeker nadat ik nog twee op de waarneming afgekomen vogelaars het Roodhalsje aanwijs. Ook de reactie per sms zijn erg grappig: 'Blij dat je er weer bent...' , 'we kunnen nu niet maar voor de komende weken houden we ons aanbevolen' en 'je maakt je reputatie maar weer eens waar, wat betreft die Roodhalsganzen'.

Roodhalsgans (Branta ruficollis) (foto uit mijn archief)

Na de Roodhalsgans zoek ik verder tussen de ganzen op zoek naar geringde exemplaren. In een grote groep Kolganzen vind ik uiteindelijk 4 ringen en in een andere groep nog één. Als je nagaat dat er rondom de Botsholsedwarsweg en de Proostdijerdwarsweg zo'n 15000 (Kol)ganzen zaten, is dit eigenlijk een mager resultaat.
Wat het lage aantal dan weer helemaal goed maakt, is het feit dat het voor mij 5 nieuwe aflezingen zijn én dat er een Rusje bij zit. En wat voor Rusje! Geringd in Siberië, helemaal in het noord-oosten van de Pyasina-delta. Zie het kaartje hieronder, afkomstig van de website www.geese.org, waar ik al mijn afgelezen ganzenringen invoer.

Herkomst en aflezingen van de Kolgans met halsring ZEA zwart

Gelukkig zijn er heel veel jonge Kolganzen, het is dus een goed jaar geweest qua broedresultaat.

Nu heb ik nóg een missie: ik moet 'mijn' andere Rusjes nog terugvinden, de 1CU + 1HG, het stel dat ik al een paar jaar volg (zie de blog'From Russia with love'). Op de website www.geese.org heb ik inmiddels gezien dat mijn ringen-aflees-collega Kees ze al heeft gezien in de omgeving. Ze zijn dus in elk geval weer heelhuids terug!

Kolganzen 1CU en 1HG (Anser albifrons)

Geen echte fotoblog dus vandaag maar gewoon het verhaal van een dag in mijn eigen polder als vogelaar met een passie.

Het verhaal met de foto's van het 'spooky' gebouw komt nog. Ik heb er meer tijd voor nodig maar het streven is om het zeker vóór 31 december a.s. te plaatsen.

Allemaal weer bedankt voor het bezoek aan mijn blog en de reacties. En tot slot: gezellige feestdagen en een goed 2014!

↧

Ochtendje Spanderswoud (en meer)

October 12, 2014, 1:05 pm

≫ Next: Niet.....

≪ Previous: Een vrouw, een missie.

Met een klein clubje van 'ons' IVN gingen we vanochtend naar het Spanderswoud bij Hilversum. Het thema was 'herfst' en dus gingen de standaard- macrolenzen mee.
De ochtend zag er onderweg mooi uit met mistflarden over de weilanden enzo, maar ja vanuit een rijdende auto is fotograferen niet zo'n succes.
Ter plaatste was het al lekker zonnig maar de mist verdween daardoor natuurlijk ook snel.

Iedereen had ideeën wat hij of zij graag wilde vastleggen maar dat kwam er meestal niet van. De blaadjes aan de bomen waren nog véél te groen, de mooie lichtstralen die tussen de bomen op het pad vielen, waren in het echt veel mooier dan op de foto.

Het meertje waarin we spiegelingen wilde fotograferen en enthousiast naartoe wandelden lag helemaal dicht met kroos.....
Desondanks was het een mooie ochtend en dan moet je maar roeien met de riemen die je hebt en er wat van proberen te maken. Op een veldje met wat mais en diverse halmen was mooie ochtenddauw te fotograferen.

Natuurlijk waren er paddenstoeltjes en zwammetjes te vinden maar ik vind het lastig om daar iets anders dan een registratiefoto van te maken. Ik heb geprobeerd om er nog iets creatieverigs mee te doen maar daar moet ik nog véél meer mee oefenen.

Ik weet niet wat het is maar dit leek op een soort skelet-achtige koraalzwam. Het zag eruit alsof het hard was maar ik heb er niet aangezeten dus weet het niet zeker.

Deze boomstam met zwammetjes leende zich beter voor uitprobeersels, eerst verschillende scherptedieptes uitproberen en daarna close-ups van de randjes.

Diafragma 2.8 en diafragma 8.0:

Tenslotte nog mooie kleurtjes achter de moskapseltjes en nog een heel teer zwammetje met vol open diafragma en dus veel onscherpte. Bij deze foto vond ik het leuk, het lijkt net of rechts van het zwammetje haren opwaaien.

Als vogelaar loop je toch wel een beetje gefrustreerd zonder verrekijker door zo'n bos: je hoort van alles maar vinden is dan (zeker voor mij) een soort lastig. Eerst kwam er een zwarte specht voorbij, vervolgens vlogen er 2 raven over. Een Havik riep, overal hoorden we Roodborstjes, diverse mezen, Boomklevers en -kruipers etc. Daar gaat mijn vogelaarshart toch harder van kloppen dan van paddenstoelen ;-).

Gelukkig was ik deze week 2 keer de polder in geweest waar de Kolganzen alweer terugkomen uit het hoge noorden.
Vorig weekend was ik met Maria en haar broer naar Texel, waar we heel veel vogels gezien hebben waaronder maar liefst 4 nieuwe soorten. Dat maak je toch ook niet vaak mee op 1 dag. Foto's maken lukte niet zo, alles zat vrijwel op telescoop afstand. Een enkele foto heb ik toch bewaard als zijn ze niet echt fraai maar de soort is bijzonder en stuurde heel twitchend Nederland richting Den Helder (wij waren er stomtoevallig vlakbij en pikten hem natuurlijk wel mee): de Grote Franjepoot. Het was voor het eerst dat ik hem zag en hij liet zich in het late middaglicht fantastisch zien door de telescoop, wandelend, foeragerend en vliegend. Omdat ik hem voor het eerst zag heb ik natuurlijk toch wat foto's genomen, eigenlijk voor mijn eigen archief want het is niet voor het mooi. Maar ik plaats er tóch 2 in deze blog, zoals het hoort bij een vogelkijker!

Grote Franjepoot (Phalaropus tricolor)

Hij heet Grote Franjepoot maar is niet zo groot. Vergelijk hem hieronder maat met de Kievit en de Wintertaling. Maar ach, whats in a name!?

Grote Franjepoot (Phalaropus tricolor)

Dan heb ik nog een 'probleem'. Sinds kort heb ik een studio thuis en heb een eerste portetshoot gedaan. Maar omdat dit een natuur-, en in het bijzonder een vogelblog is, wil ik die foto's hier eigenlijk niet plaatsen. Ik zit dus een beetje te dubben hoe ik dat op moet lossen. Een extra tabblad met 'ander werk' of een blog ernaast? Ideeën zijn welkom.
Zo heb ik ook bijvoorbeeld diverse bewerkingen, zoals bijvoorbeeld hieronder. Hoewel die wel in de categorie natuur past is het natuurlijk wel een photoshopje. En ik heb er ook die niets met natuur te maken hebben.

Maar goed, ik zal stoppen want ik ben inmiddels helemaal van mijn ochtendje Spanderswoud afgedwaald en daar ging de blog toch in eerste instantie over.

Iedereen weer bedankt voor het kijken en reageren!

↧

Niet.....

October 28, 2014, 12:26 pm

≫ Next: Expositie - Exhibition

≪ Previous: Ochtendje Spanderswoud (en meer)

Nee, ik ga het NIET hebben over de adembenemende Baardmannetjes in de Waverhoek die op heen en weer zwiepende rietstengels zitten en dus NIET te fotograferen zijn.

Ook ga ik het NIET al te uitgebreid hebben over een tripje naar de Brouwersdam (met als doel om toch wat foto's te maken voor de blog). Een tamelijk vruchteloos tripje, dat wil zeggen, fotogezien. Weliswaar zijn er heel veel voorbij trekkende groepjes vogels, zoefffff. Maar NIET te fotograferen.

Op de blokken waren er zeker wel 5 Steenlopers, 20 Scholeksters en natuurlijk enkele meeuwen. Verder was het stil, heel stil. Een paar Belgen ligt uiteindelijk met enorme lenzen op de buik voor de Steenlopers maar daar kwamen ze denk ik niet echt voor.
Toch waren er een dag eerder veel meldingen, waaronder 700 Drieteenstrandlopers. Waar ze zijn???? Op zee zie ik enkele Futen en ver weg diverse stipjes. De hele dag wil het gewoon NIET lukken.
Tot bijna 4 uur, dan komt er ineens een mooi Paapje in beeld.

Paapje (Saxicola rubetra)

Prachtig vliegt de Paap van insect naar tak en vice versa. Ook een Heggenmus zit vlakbij maar voor mij aan de verkeerde kant van de auto. Uiteindelijk keren we voor de zoveelste maal om en rijden nog eens de Brouwersdam langs. Ineens zijn daar de Drieteentjes, geen 700 maar toch iets van 200 ofzo.

Drieteenstrandlopers (Calidris alba)

Inmiddels is de oranje zon al tamelijk laag gezakt en zien al mijn Drieteentjes eruit als gele paaskuikentjes, vooral op de foto's die dus voor 99% NIET gelukt zijn. Soms zit het mee, soms zit het tegen. Gelukkig houd ik van de hele dag ver van huis toch 3 foto's over ;-).

Drieteenstrandlopers (Calidris alba)

Maar dan wordt vandaag mijn dag NIET slecht: een collega spreekt me aan. "Jij spot toch vogels? Bij mij in de buurt zit een groepje uilen", zegt ze.
"Leuk", zeg ik, "bedoel je Ransuilen?" Dat weet ze niet, het zijn van die bruine...... Ik mompel nog dat de meeste uilen bruin zijn maar bedank haar voor de melding en ga 's middags een kijkje nemen.
En zo willen we het dus WEL hebben. Acht Ransuilen zitten verdeeld over een paar bomen lekker te zitten.

Ransuil (Asio otus)

Eén van de uilen zit er relatief gunstig voor, niet al te idioot hoog en hoewel er altijd wel wat takjes voor zitten is zijn prachtige koppie helemaal vrij. En wat zijn ze toch mooi met hun doordringende grote oranje ogen.

Ransuil (Asio otus)

Zo zie je maar, je hoeft NIET ver weg om uiteindelijk toch met een plaatje voor je blog thuis te komen.

↧

Expositie - Exhibition

November 3, 2014, 8:40 am

≫ Next: Gewoon, in de tuin. Gardenspecies.

≪ Previous: Niet.....

De Fotoclub waar ik lid van ben, Fotoworkshop De Ronde Venen, heeft een aantal plaatsen waar de foto's van leden worden geëxposeerd. Op deze plaatsen hangen de themafoto's die gedurende het clubseizoen gemaakt worden door de leden. Er is echter ook een locatie, het Hofland Medisch Centrum, waar leden op verzoek gedurende 2 maanden 12 foto's kunnen exposeren. Daarna worden de foto's vervangen en verplaatst naar Sporthal De Willestee in Wilnis waar onder andere de fotoclub een zaal huurt voor de clubavonden. Zo worden én de fotoclub én de fotograaf een beetje gepromoot.
In november en december mag ik 12 foto's exposeren. Uiteraard heb ik mijn favoriete onderwerp 'Vogels' gekozen. Afgelopen vrijdag zijn de foto's opgehangen en ik kreeg die middag al leuke reacties. Hieronder de collectie en de introductie. Ook plaatst Fotoworkshop De Ronde Venen nog een stukje in de plaatselijke krant en komt er een stukje in de nieuwsbrief van het HMC.

Grauwe vliegenvanger (Muscicapa striata)

Baardmannetje (Panurus biarmicus)

Steltkluut (Himantopus himantopus)

Steenuil (Athene noctua)

Kuifmees (Lophophanes cristatus)

Bijeneter (Merops Apiaster)

Torenvalk (Falco tinnunculus)

Ringmus (Passer montanus)

Blauwe rotslijster (Monticola solitarius)

Koolmees (Parus major)

Grauwe gors (Emberiza calandra)

Boerenzwaluw (Hirundo rustica)

De meesten van jullie zullen wellicht de foto's kennen van eerdere blogs. Maar ik ben natuurlijk gewoon een beetje ijdel en zet ze lekker (nog eens) neer ;-).

Naast bovenstaande 12 vogelfoto's hangen er in de Mijdrechtse bibliotheek ook nog vogelfoto's. Niet alleen van mij maar ook van nog andere fotoclubleden. Totaal 24 foto's. Geef Nederland leest vleugels, is het thema van de bibliotheek. Al met al staan de vogels in De Ronde Venen de komende tijd goed 'in de kijker'!

↧

Gewoon, in de tuin. Gardenspecies.

November 23, 2014, 12:00 pm

≫ Next: Was je in slaap gevallen ofzo....?

≪ Previous: Expositie - Exhibition

Vandaag voor het eerst sinds lang weer in m'n tentje in de Tsjechische tuin gezeten. En op zo'n eerste ochtend mag je best tevreden zijn dat er al vogeltjes komen. Men zegt altijd dat ze zo'n dag of 3-4 moeten wennen maar daar merk ik hier niet veel van. Alleen de wat schuwere en zeldzamere soorten moeten wennen ;-).

Eenvoudig beginnen dus en wachten tot er meer verschillende soorten op de voerplek gaan komen. Het is hier behoorlijk kouder dan in Nederland en als dat doorzet dan krijgen we meestal leuk bezoek. Hieronder een paar gewone soorten waar ik toch altijd weer met plezier naar kijk en moet lachen om het gedrag als ik niet aan het fotograferen ben. Er zitten een stuk of 30 Ringmusjes in de tuin, te eten en te ruziën. Eentje durft wel voor het tentje op de voerplek.

Ringmus (Passer montanus)

Robin is er ook altijd maar in het begin nog wat afwachtend. Let eens op zijn houding, die is typisch voor lijsterachtigen met de wat afhangende vleugels.

Roodborst (Erithacus rubecula)

De Grote Bonte Specht negeert consequent mijn walnoten, meelwormen, lekker uitgesmeerd vet.... Het kan blijkbaar niet op tegen een goed bewaard eikeltje. Nu maar hopen dat hij de hazelnoten ook vindt en die dichtbij komt oppeuzelen.

Grote Bonte Specht (m) (Dendrocopos major)

De Koolmees vindt het gelukkig wél interessant en loert vanaf de aanvliegtak met het koppie scheef naar de lekker vette meelwormen.

Koolmees (Parus major)

En aanvallen!!!! Ik had weer even zin in een beetje bewerking en deze blijf ik leuk vinden.

Koolmees (Parus major)

Verder heb ik ook sinds lange tijd weer langs het meer kunnen wandelen. Het waterpeil is gelukkig flink gezakt. De zon scheen en het was echt heerlijk buiten ondanks de frisse wind. Tenslotte heb je maar één richting op wind tegen. Op het meer zag ik de eerste twee mannetjes Grote Zaagbek. Verder veel wilde eenden en Aalscholvers. Rondom het huis zag ik nog Groene specht, Matkopjes, Pimpelmezen, Merels, Groenlingen, Gaaien etc. Met wat geluk komen er dus meer soorten op de foto en laten ook de Goudvinken, Sijsjes, Kepen, Grijskopspecht en de Zeearend zich nog zien. En het mooie gebied van afgelopen zomer breng ik natuurlijk ook nog een bezoekje en laat me verrassen. Sowieso is het even heerlijk genieten van ons tweede thuis.

↧

Was je in slaap gevallen ofzo....?

November 25, 2014, 12:38 pm

≫ Next: Ik zie, ik zie.....

≪ Previous: Gewoon, in de tuin. Gardenspecies.

Dat is de zin waarmee mijn man mij verwelkomt als ik na een paar uur kleumen in m'n tentje binnen kom. Alles is koud en stijf. Ik word te oud voor oncomfortabele tentjes met harde krukjes waar je kont zeer van gaat doen en je knieën in je nek zitten. Maar ja, het licht hè. Dat was zo mooi. Toch de laatste anderhalf uur. Jammer dat net in het mooie licht de vogels schitteren van afwezigheid. Nou ja, op 1 Groenling na dan. Die staat er dan toch in elk geval op.

Groenling (Carduelis chloris)

Terwijl ik eindeloos in doodse stilte zit te wachten, vraag ik me af waar de vogels zijn gebleven.
's Ochtends, toen er nog heel weinig licht was, was het een drukte van jewelste. Ik probeer me voor te stellen hoe het komt dat er niets de tuin in komt. Zitten er links en rechts van m'n tentje soms katten te watertanden? Is de buurvrouw achter me buiten? Cirkelt er een Sperwer boven de tuin? Het antwoord blijft een raadsel.

Maar goed, 's ochtends kwamen er dus wel vogeltjes en inmiddels heb ik ook de Eekhoorn en Goudvinken gezien. Hopen maar dat ze ook nog komen eten.

Vandaag komt er een razendsnel Matkopje, die gaan er nou nooit eens even lekker voor zitten. Zodat deze enigszins trage vrouw-van-middelbare-leeftijd-en-dus-niet-meer-zo-snel, fatsoenlijke foto's kan maken. Gefrustreerd gooi ik de ene na de andere foto weg om er uiteindelijk één over te houden die nog niet echt geweldig is, maar oké, vandaag leggen we de lat maar weer eens wat lager, tenslotte is het vakantie.

Matkop (Poecile montanus)

De Boomklevers hebben het ook door en weten waar ik de wal- en hazelnoten heb verstopt.

Boomklever (Sitta Europaea)

Net als de Pimpelmezen die, ondanks dat ik ze al ontelbare keren heb gefotografeerd, door hun hoge schattigheidsgehalte weer een plaats op de blog krijgen.

Pimpelmees (Cyanistes caeruleus)

Een beetje schroffelige Groenling (een jong beest?) gaat rustig zitten eten op mijn stronkje. Later komen er meer Groenlingen. Je ziet al, echt kleurig is het niet. Meer 'ton sur ton'.

Groenling (Carduelis chloris)

Af en toe hoor ik een flink gescheld als het een van de bewoners van de tuin niet zint. Hij komt kijken wat het allemaal voor drukte is op en om die stronk.

Merel (m) (Turdus merula)

En zo komen we via het saaie licht (zo'n mooi geel oograndje en die gele snavel brengen toch meteen kleur in je leven, waar of niet), bij bijna geen licht.

Geen licht dus. Gisteren ging ik auto-vogelen in de regio. Als ik vertrek ziet de lucht er nog wel aardig uit en ik hoop zelfs op wat zon. Massa's Geelgorzen zie ik opvliegen, tientallen Buizerds jagen, wat Torenvalkjes en twee mogelijke Ruigpootbuizerds. Die kan ik niet goed genoeg zien door de scoop om zeker te zijn. Van de Buizerds blijft er tenslotte eentje zitten als de camera in beeld komt.

Buizerd (Buteo buteo)

Mijn hoop op zon wordt de grond in geboord als de lucht dichttrekt en steeds grijzer wordt. Terwijl ik wat Kramsvogels bekijk begint het te spetteren. Jammer maar ik houd vol en rijd vol goede moed verder.
Je zou denken dat ik hier in de regio inmiddels aardig thuis ben. Toch lukt het mij om de weg kwijt te raken. De regiokaart ligt naast me op de stoel en ik val van de ene verbazing in de andere als ik zie waar ik nú weer terecht kom. Gelukkig zie ik wel altijd leuke dingen onderweg, zelfs als het regent en ik eigenlijk geen foto's moet maken.


Reeën (Capreolus capreolus)

Door de regen-nevel zie ik een paartje reeën. Ze vinden mij eng, zelfs op 100 meter afstand en gaan er vandoor door het restant van bloeiend koolzaad.

Bij een gehuchtje waar ik welbewust of wél bewust naar toe ben gereden, is een klein meertje dat aan het opdrogen is. Het plasje is niet groter dan zo'n 20 x 15 meter en toch staan er zo'n 30 Grote zilverreigers. Ik blijf staan en zie dat ze er zowaar nog visjes uit halen.

Grote zilverreigers (Ardea alba)

Na een tijdje raken ze gestrest door een hysterisch hondje dat maar tegen mijn auto blijft blaffen. En zo eindigt de regenachtige dag. Met een, uiteraard onbewust gekozen omweg, kom ik 's middags laat bij mijn tweede thuis. Wat is dat toch heerlijk, een tweede thuis in een prachtig land en het blije en ontspannen gevoel van vogels kijken. Eigenlijk kan dat licht gewoon uit. Dan doe ik mijn ogen dicht en haal de indrukken van de dag nog eens in alle rust naar voren en geniet weer opnieuw.

↧

Ik zie, ik zie.....

November 29, 2014, 8:15 am

≫ Next: Voor 2015......

≪ Previous: Was je in slaap gevallen ofzo....?

Tijdens de ontdekkingsreizen (citaat Paul) en de capriolen (citaat Bas) die ik uithaal maak ik dus inderdaad wel eens grappige dingen mee en zie dingen die ik niet verwacht.

Omdat ik maar een weekje vrij ben, blijf ik veel thuis in mijn tentje kleumen maar krijg daar toch de mogelijkheid om nog eens te genieten van 'gewoon tuinvogels'. Ik schrijf met regelmaat dat een bepaalde soort één van mijn favoriete soorten is maar zo onderhand heb ik denk ik ca. 200 favoriete soorten. Want alle vogels hebben wel wat. De Gaai is misschien wel een rover maar hij bekoort mij door zijn slimheid. Telkens weet hij de zorgvuldig verstopte noten te vinden. Daarbij is hij dan ook nog eens heel mooi met zijn blauwe ogen waarmee hij vaak de kat uit de boom kijkt.

Gaai (Garrulus glandarius)

De kat, één van die twee die likkebaarderd 'mijn' vogeltjes begluurd, wordt door de Grote bonte specht genegeerd. Dat vind ik stoer, de specht vliegt meestal als eerste weg als er wat gebeurt maar de kat interesseert hem niet. Overigens lijkt zijn gevaar meestal van boven te komen. Spechten kijken tijdens het eten om de haverklap met een schuin hoofd omhoog, bedacht op gevaar.

Gevaarlijk roofdier... ;-)

Ik ben dol op zwart-witte katten en vind deze dan ook ontzettend schattig. Met een enorm schuldgevoel jaag ik hem de tuin uit.

Grote bonte specht (v) (Dendrocopos major)

Grote bonte specht (m) (Dendrocopos major)

Ik schreef al dat ik de Goudvinken had gehoord en dat sommige vogels hun schroom moeten overwinnen. Dat klopt en mijn wachten wordt beloond.

Goudvink (Pyrrhula pyrrhula)

Om toch nog wat anders te zien reed ik gisteren nog een rondje in de buurt. Ik vind verse Beversporen maar geen Bever (logisch midden op de dag) en zie bomen vol met Kramsvogels. Later rijd ik naar het Jesenice meer.
Mijn feilloos richtingsgevoel stuurt mij via Cheb naar de andere kant van die stad, maar het is er ineens zo veranderd. Alle autodealers zijn verdwenen en ineens zie ik knipperende Casino's, tientallen tankstations en diverse zeer schaars geklede dames die vriendelijk wenken. Echt raar. Tot ik 3 minuten later het bord 'Bundesrepublik Deutschland' zie staan. Zuchtend rijd ik Duitsland binnen en draai vervolgens de auto om Tsjechië terug in te rijden. Vervolgens vind ik dan toch wel de weg die ik in eerste instantie zocht en rijd richting het Jesenice meer. Op de weilanden zijn weer veel Buizerds en ik zie ook muisjes. Op het meer zelf zijn alleen Wilde eenden, daar had ik op iets meer gehoopt maar ach.. Ik rijd nog even verder tot ik, zonder enige aankondiging vooraf, voor een slagboom sta met daarop een bord dat ik bij de Yachtclub Cheb ben aangekomen.

Het leven van een vogelaar zit vol verrassingen! Uiteraard kom ik gewoon thuis, ik weet alleen niet of het via de kortste weg was.

Vandaag, de laatste dag, zie ik tot mijn genoegen de adulte Zeearend langs het meer vliegen. Hij verdwijnt in zijn eigen boom, ver weg. Dat is een goed teken en hopelijk weer een succesvol broedsel ergens volgend jaar. Verder hebben de Grote zaagbekken zich verdrievoudigd, en zwemmen nu inmiddels 3 paartjes. Een Witte kwikstaart, tientallen Merels en Kramsvogels en 3 Grote zilverreigers peuteren van alles uit de bagger. Tegen de mistige hemel krijsen de meeuwen en cirkelt een Buizerd 'mauwend' rondjes. De wandeling is lekker maar erg koud. Een gemeen oostenwindje blaast me terug naar huis. In de tuin durft Robin inmiddels ook dichterbij te komen en lukt het om nog een keer het Matkopje te fotograferen.

Roodborstje (Erithacus rubecula)

Matkop (Poecile montanus)

En nu, nu zit het erop. Hier is het nog eerder donker dan in Nederland en om half 5 is het klaar. Mijn tentje is opgeruimd en de laatste blog van deze heerlijke week geschreven.
Omdat ik niet weet wanneer de volgende komt hoop ik dat 'men' tevreden is met 3 blogs in een week. De drukke periode breekt aan en wie weet hoe lang het nu gaat duren voor ik weer een foto kan maken. De komende weken wordt het kerst- en nieuwjaarskaarten en pakjes rondfietsen. Ach, het maakt ook weinig uit, zo heb ik iets om op terug te kijken en om naar te verlangen.

Allemaal bedankt voor jullie bezoek en de leuke reacties die ik krijg. Dat waardeer ik echt!

P.s. Ik vergeet steeds te melden dat Sneuper terug is. Hij is een tijdje geleden op blogspot begonnen na enkele jaren afwezigheid. Sneuper is een dorpsgenoot van me en tevens vogelaar en natuurliefhebber. Een kijkje op zijn blog is zeker aan te raden!

↧

Voor 2015......

December 12, 2014, 1:09 pm

≫ Next: Ware liefde....

≪ Previous: Ik zie, ik zie.....

↧

Ware liefde....

December 29, 2014, 2:00 pm

≫ Next: Laatste verrassingen van 2014.

≪ Previous: Voor 2015......

Wat is ware liefde? Het antwoord zal voor iedereen verschillend zijn. Vandaag werd ik getroffen door een staaltje ware liefde waar ik al eens eerder over heb geschreven. Mijn Rusjes. In mei 2009 in de echt verbonden in Kologriv en sindsdien onafscheidelijk. Twee keer per jaar met elkaar op de vleugels der liefde: naar je broedgebied en je overwinteringsgebied. Samen door storm en regen, samen rusten in een sappig weiland, samen kinderen krijgen en grootbrengen. Duizenden kilometers volg je elkaar want dat doe je als je bij elkaar hoort en van elkaar houdt. Je praat met elkaar in ganzentaal, begrijpt elkaar, blijft bij elkaar. Allemaal om de ware liefde.
Vandaag vond ik ze terug: 'mijn' 1HG en 1 CU, de Kolganzen die ik al vanaf hun eerste aflezing in Nederland volg. Ik was ontroerd ze terug te zien. Te zien dat ze zoals al die jaren niet van elkaars zijde wijken en elkaar nooit in de steek laten. Noem me sentimenteel, het kan me niet schelen. Voor mij is het geluk.

Kolganzen 1CU (man) en 1 HG (vrouw)

Over dit paar heb ik eerder geschreven in de bloghttp://devogelkijker.blogspot.nl/2012/12/from-russia-with-love.html.

Vandaag zag ik behalve mijn Russisch paar ook nog 7 andere geringde Kolganzen. Er waren zeker rond de 4000 ganzen bij de Proostdijerdwarsweg en omgeving. Ook werd er in de weilanden druk gefoerageerd door honderden Spreeuwen met daartussen flinke groepen Koperwieken en Kramsvogels. Echte wintervogels in onze polder.

Koperwiek (Turdus iliacus), archieffoto

Kramsvogel (Turdus pilaris ), archieffoto.

De tweede verrassing werd mij aangereikt door Roy, een vogelkennis van IVN de Ronde Venen en Uithoorn. Hij was ook aan het ringen zoeken en vertelde me dat er een Koereigertje in de polder zat sinds gisteren. Dat wist ik niet en dus heb ik het zeldzame reigertje dankzij Roy ook nog mooi kunnen zien. Voor mooie foto's was het al te laat maar herkenbaar is hij nog wel.

Koereiger (Bubulcus ibis)

Gisteren was ik (onverwachts) op de Brouwersdam. Ik heb er niet echt speciale dingen gezien maar gewoon lekker genoten van de soorten die er waren. Ik heb ook niet zoveel foto's gemaakt omdat ik mijn nieuwe camera had uitgeleend en het zelf met de back-up camera moest doen. Daarnaast moesten we best gladde blokken af en ik kan mij geen gebroken been permitteren :-S.

De standaard soortjes staan op de foto en ik zal er de komende dagen nog een paar bij zetten als ik iets meer tijd heb om te ver- en bewerken. Het werk is nog steeds een beetje gekkenhuis....

Scholeksters (Haematopus ostralegus), staat op de foto vanwege de kleurringen.

Steenloper (Arenaria interpres), mooi in zijn omgeving die perfect bij zijn kleed past.

Paarse strandloper (Calidris maritima )

Iedereen alvast een heel fijne jaarwisseling en een mooi en vogelrijk 2015 gewenst. Wie weet wordt de Koereiger wel de eerste zeldzaamheid van 2015 in de Mijdrechtse polder. Duimen maar!

↧

Laatste verrassingen van 2014.

December 31, 2014, 12:04 pm

≫ Next: Vet!

≪ Previous: Ware liefde....

Dit jaar geen 12 mooiste maar de twee leukste verrassingen op de laatste dag van het jaar.
Het Koereigertje in onze polder liep vanmiddag op aai-afstand. Op een gegeven moment liep hij zo dichtbij dat ik moest terugzoomen. Lang leve de Telezoom :-).

Koereiger (Bubulcus ibis)

Hierboven een filmpje van vanmiddag. Kijk naar het 'wiegelen' van de reiger om voedsel uit de grond naar boven te krijgen.

Na een hele tijd van het Koereigertje te hebben genoten ging ik richting een groep ganzen. En ja 'iets' stuurde me naar de linker groep en niet naar de grotere rechter groep. Ik had een Roodhalsgansjes voorgevoel... De telescoop stond nog geen minuut toen ik tussen de Kolganzen ver weg inderdaad een Roodhalsgans ontdekte. (Roy, yes, I did it again :-) ). Wat een heerlijk afsluiting van mijn vogeljaar.

Roodhalsgans (Branta ruficollis)

Ik wens iedereen een fijne jaarwisseling en een fijn, goed en gezond 2015 met mooie waarnemingen en foto's!

↧

Vet!

January 18, 2015, 11:49 am

≫ Next: Groot Mijdrecht in stilte

≪ Previous: Laatste verrassingen van 2014.

Gisteren kreeg ik van de redactie van 'IVN De Ronde Venen en Uithoorn' de vraag of ik een stukje wilde schrijven over 'ons' Koereigertje voor in het blad. Uiteraard met foto's erbij die ik de afgelopen week en eerder maakte.

Op zo'n verzoek kan ik geen nee zeggen (dat kan ik überhaupt slecht, maar dat terzijde). Dus ben ik 's avonds even in de virtuele pen gekropen met het onderstaande stukje tekst als gevolg (min of meer, er zijn een paar kleine aanpassingen). Ik weet dat het vorige blogje ook over de Koereiger ging maar ondertussen heb ik een serie nieuwe foto's kunnen maken van dit 'vette' reigertje.
**********************************************************************************

Polder Groot Mijdrecht is één van de aantrekkelijkste plekken in Europa , althans dat vindt een bijzonder reigertje dat er al enige weken verblijft. Op 28 december 2014 werd hij ontdekt langs de Waverdijk.

Koereiger (Bubulcus ibis)

Het reigertje, meer bepaald een heuse Koereiger, heeft er voor gekozen om de winter door te brengen in frissere streken dan normaal. De Koereiger hoort namelijk lekker te zonnebaden in Zuid-Frankrijk, Spanje of Portugal en bij uitbreiding in Noord-Afrika. Om het plaatje compleet te maken vervoert hij zichzelf op de ruggen van groot vee. Je ziet het inmiddels voor je en krijgt vanzelfsprekend een warm vakantiegevoel met fantasieën over de prachtige Camargue en de Middellandse zee.

Hoe anders dan de strakke groene vlakten van de polder Groot Mijdrecht. De koeien staan binnen maar gelukkig zijn er schapen buiten waar het Koereigertje statig tussendoor schrijdt. Zo af en toe staat hij stil. Dan loert hij geconcentreerd naar het gras. Inmiddels weet ik wat er gaat gebeuren; er moet gegeten worden. Met het snelle reactievermogen dat hij bezit grijpt hij een muis. Of een mol. Of een insect, dat is normaal gesproken zijn hoofdvoedsel. Maar zeg nou zelf, als je moet kiezen tussen 100 insecten vangen of 1 vette muis dan is de keuze gemakkelijk.
Op het stukje dijk waar de Koereiger voornamelijk zijn ‘tijdelijke vaste plek’ heeft, barst het van de muizen. Lekker vette ook, ik heb het zelf gezien.

Koereiger (Bubulcus ibis)

De Koereiger zelf is een van de kleinere reigers van Europa. Momenteel is hij in zijn winterkleed en vrijwel egaal wit. Op zijn kop kun je nog iets geelachtig gekleurde veren zien die horen bij zijn zomer- of prachtkleed. In het zomer- of paarkleed heeft de Koereiger namelijk prachtige oranje-gele veren op zijn kop, onderaan de hals en op zijn rug. Kortom, het is een fraai reigertje. Die lange veren onderaan de hals en op de kop heeft hij overigens ook nu en ze wapperen fraai in de wind.

Regelmatig breng ik hem even een bezoekje. Hij is grappig, het Koereigertje, en niet schuw. Daarnaast is hij een goed fotomodel. Zo doet hij niet moeilijk om mij getuige te laten zijn van gruwelijke taferelen zoals het in zijn geheel doorslikken van een nog worstelende muis.

Koereiger (Bubulcus ibis)

Of om te zorgen dat zijn kopveren mooi in punkkapsel komen te staan. Zoals in de vorige blog te zien was.

Ik houd hem in de gaten, ons Koereigertje. Als hij zo doorgaat wordt hij letterlijk vet. Ons eigen obesitas reigertje wordt het dan. Eén probleem hebben we in Groot-Mijdrecht in elk geval niet: de boeren hoeven niet te klagen dat de muizen alles op- en kapot vreten. Daar krijgen ze hier de kans niet voor!

Iedereen weer bedankt voor het lezen en bekijken van mijn blog en het schrijven van een reactie, dat blijft fijn!

↧

Groot Mijdrecht in stilte

January 25, 2015, 2:46 pm

≫ Next: Mijmering

≪ Previous: Vet!

Soms zijn er momenten in je leven dat je hoofd vol zit met gedachten maar dat de juiste woorden niet te vinden zijn om ze te omschrijven.

De schoonheid van berijpt riet, de stilte van een mistige polder, de gouden gloed over het riet langs de Grote Wije, het genieten van een klein speciaal reigertje, het verre gefluit van de smienten, vogels die in bevroren gras naar voedsel zoeken en de gedempte geluiden van een natuur onder een nevel die zo'n speciale sfeer geeft.

Polder Groot Mijdrecht, een impressie.

↧

Mijmering

February 6, 2015, 1:31 pm

≫ Next: Inhaalslag!

≪ Previous: Groot Mijdrecht in stilte

Zo vers, zo teer

Net februari en je kopje komt

Al boven de grond

Hoe klein je ook bent

Je houdt gestand

Gegeseld door gure wind

Je naam zo helder
Brengt een klinkende boodschap mee
Herinnert aan sneeuw en kou

Maar toch geef jij een voorjaars-teken

Als je fluweelzachte witte blad

Fluistert langs mijn vingers

Wanneer ik jou vereeuwig

Als eerste lentebode

↧

Inhaalslag!

March 2, 2015, 7:07 am

≫ Next: Vergeet niet omhoog te kijken!

≪ Previous: Mijmering

Ik heb wat in te halen want ik loop gruwelijk achter met de blog. Soms heb je dat. Gewoon geen zin, gewoon geen inspiratie, gewoon geen lekkere foto's. Nou ja, een excuus is altijd wel voorhanden.

Natuurlijk heb ik de afgelopen weken wel gevogeld en gewandeld, zij het iets minder dan normaal. Maar er waren toch wel diverse leuke uitjes o.a. met Maria. We deden een dagje Texel waar ik eindelijk eens fatsoenlijke Scholeksterfoto's kon maken zelfs terwijl hij ons de rug toekeerde. Hij maakte het goed door daarna een lekkere worm te vangen en dat is dan wel weer een extraatje voor een foto.

Scholekster (Haematopus ostralegus)


Scholekster (Haematopus ostralegus)

Een dagje in de provincie Utrecht leverde mooie plaatjes op van de Wilde Zwanen. Op de foto een adult en een juveniel, daarbij zie je dat de snavel nog geler moet gaan kleuren. Ook is hij nog niet zo wit als zijn vader en moeder.

Wilde zwaan (adult) (Cygnus cygnus)

Wilde zwaan (juveniel) (Cygnus cygnus)

De foto's zijn aan het einde van de middag genomen en ik was blij met het mooie licht. Ook het feit dat we best dichtbij konden komen (dankzij een slinkse manoeuvre van Maria) zorgde voor foto's waar ik best tevreden mee ben.

Eerder waren we even langs de Bosuil geweeest, die zat lekker te dutten dus echt spannend is het niet maar ik plaats hem. Omdat het kan :-).

Bosuil (Strix aluco)

Tijdens diezelfde dag reden we langs een paartje Rosse stekelstaarten in winterkleed. Op zijn flank zie je een heel klein beetje bruine veren doorschemeren van het zomerkleed. Eigenlijk zijn het maar rare eenden en ik vind ze ook niet echt mooi. In zomerkleed is het mannetje wel opvallend met zijn blauwe snavel maar toch, bij mij wint hij de schoonheidsprijs niet. Overigens is deze eendensoort een exoot, hij komt oorspronkelijk uit Amerika. Liefhebbers van exotische watervogels houden dit soort eendjes en in de loop van de jaren zijn er diverse ontsnapt die prima in staat zijn om zich in het wild te handhaven en voort te planten. Zoiets als een Halsbandparkiet dus, maar dan in het water.

Rosse stekelstaart (Oxyura jamaicensis)

Gisteren gingen Maria en ik op pad om een Kleine Geelpootruiter te bekijken. Tevens een Amerikaanse soort maar in dit geval een dwaalgast en dus geen ontsnapte vogel, althans daar gaan we van uit. De vogel liet zich prachtig zien en het zonnetje scheen heel mooi op de goudgele poten. Prachtig. Foto's maken was echter geen optie, het was echt te ver weg en we stormden ook nog eens bijna omver. Gelukkig biedt de telesccop dan uitkomst om toch te genieten van zo'n prachtige steltloper.

Uiteraard gingen we vervolgens nog even 'auto-vogelen'. In de buurt zat een Dwerggans, ook een zeldzame vogel voor Nederlandse begrippen. Het beestje zat keurig op ons te wachten dus daar waagde ik een foto aan. De Dwerggans heeft een geel ringetje rondom het oog, een kleinere snavel dan een kolgans en een grotere 'bles' die verder omhoog loopt dan bij de Kolgans. Het voorvoegsel 'dwerg' geeft al aan dat hij niet heel groot is. Op de foto links een Kolgans en rechts de Dwerggans.

Kolgans (Anser albifrons) en Dwerggans (Anser erythropus)

In de buurt van de ganzen zagen we al flink veel baltsende Buizerds en Torenvalken. We reden een ruig industriegebiedje in en daar wemelde het inderdaad van de Buizerds, ze vastleggen was dan wel weer een ander verhaal want ze hingen bij voorkeur recht boven de auto en ik ben wel lenig maar ook niet zó lenig dat ik vanuit mijn raam dat dan nog kan fotograferen. Het blijft dus maar bij een al-honderd-keer-eerder-gemaakt plaatje, net als bij de Torenvalk trouwens.

Buizerd (Buteo buteo)

Torenvalk (v) (Falco tinnunculus)

De afsluiter van de dag was leuk. In Maria's buurt zat een Noordse kauw. Maria volgt het beestje al jaren maar ik had er nog nooit een gezien. Dus het was erg leuk dat de bewuste Noordse kauw even mooi op het dak ging zitten zodat ik hem kon bekijken en fotograferen. De Noordse kauw is een ondersoort van de Kauw. Hij heeft een witte band in zijn nek na het grijs waar de gewone kauw alleen grijs heeft.

Noordse kauw (Corvus monedula monedula)

Zo, nu ben ik weer een beetje bij. Inmiddels is de meteorologische lente aangebroken (al zou je het niet zeggen met de hagelbui en onweer van vanmiddag) en heb ik gisteren mijn eerste Grutto's van het jaar gezien. Daar word ik dan wel weer blij van. Nog even en we horen ze ook weer: Grutt-o, grutt-o, grutt-o.
Het goede seizoen komt eraan!

Tot slot: iedereen weer bedankt voor het lezen en bekijken van mijn blog

↧

Vergeet niet omhoog te kijken!

March 25, 2015, 12:59 pm

≫ Next: Ik ben er nog. De jaarlijkse Lesbosvakantie.

≪ Previous: Inhaalslag!

Merel (Turdus merula)

Lente en liefde (in de lucht)

Het is helemaal raak om mij heen in de vogelwereld. Terwijl ik in de lentezon geniet, wordt er om me heen gezongen, gebaltst, gekroeld en voor nageslacht gezorgd.

De Pimpelmezen zijn de nestkast aan het inrichten, de Buizerds doen ‘het’ in de boom en de Goudvinken zitten snavel aan snavel tegen elkaar aan te wrijven. De tuin en de omgeving is vol van paartjes vogels die het gezellig maken.

Mijn voederplekje is tussen de vrijerij door ook in trek, gelukkig maar want anders zat ik weer opgevouwen voor niets te verstijven in dat tentje.

Goudvink (man) (Pyrrhula pyrrhula)

Goudvink (vrouw) (Pyrrhula pyrrhula)

Roodborst (Erithacus rubecula)

Groenling (vrouw) (Carduelis chloris)

Vandaag, al weer zon, ben ik op pad geweest op zoek naar ‘mijn’ roofvogels. Want de Zeearend schitterde door afwezigheid terwijl we hem hier altijd zien. Gelukkig vond ik hem terug terwijl ik de éénbaansweggetjes van West-Tsjechië aan het aftuffen was. Ineens zag ik de reus aankomen in de verte, er hing een ander roofvogeltje boven, dat bleek een Buizerd te zijn die hem weer dapper probeerde te verjagen. Toen de Zeearend op acceptabele foto afstand was, had ik inmiddels een verkeersopstopstopping veroorzaakt en moest het doen met de foto’s die ik had, helaas op te grote afstand. Maar hij is er en daar word ik blij van.

Zeearend (Haliaeetus albicilla)

Ook blij ben ik als ik hier in alle rust wandel en al het vogelgezang op me laat inwerken. Veldleeuweriken hoor je hier overal. Geelgorzen, Vinken, Goudvinken, Groenlingen, Tjiftjafs en Putters. Om maar een handje vol te noemen. Terwijl ik wandel kijk ik regelmatig omhoog want het is de tijd van de Rode wouw. Ook dit keer word ik niet teleurgesteld. Eerst zie ik hem ver weg in de scoop, later kondigt hij zich roepend aan en komt over me heen gevlogen. Een jaarlijks terugkerend ritueel. Wat is het toch een prachtige rover!

Rode wouw (Milvus milvus)

In een onbenullig plasje zie ik twee Zomertalingen, de eerste die ik dit jaar zie. Vervolgens een erg rechtop zittend vogeltje op een rommelig omgeploegd veld: Tapuit, yes.

Zomertaling (man) (Anas querquedula)

Weer thuis frommel ik mijzelf weer in mijn tentje. Ik hoef niet eens te wachten want de Sijsjes en een Putter maken het feestje van vandaag compleet. De Putter bekijkt het eerst even vanuit de boom maar komt daarna bijna mijn tentje binnen lopen.

Sijs (man) (carduelis spinus)

Putter (Carduelis carduelis)

Toen we hier zaterdagavond aankwamen was ik erg moe. Het jaar is nogal roerig (geweest) en ik merkte dat mijn spanningsmetertje op hol begon te slaan. Al na één dag vogelen, rust en zon voelde ik al die spanning van me afglijden tijdens de eerste wandeling langs het meer. Wat is het toch een zalige hobby, of passie zo je wilt. Het maakt je hoofd leeg en het is gezond. Het belangrijkste: ik word er zo heerlijk gelukkig van.

↧

Ik ben er nog. De jaarlijkse Lesbosvakantie.

May 6, 2015, 11:19 am

≫ Next: Lesbos 2015, deel 2.

≪ Previous: Vergeet niet omhoog te kijken!

Van een trouwe blogvolger kreeg ik een ongerust e-mailtje of alles wel goed met me was omdat ik al zo’n tijd niet had geblogd. Het klopt, het is er niet van gekomen om te bloggen en bijkomend, vaak ook nog om andere blog te bekijken of er op te reageren. Heeft vooral te maken met mantelzorg aan familie dat mij veel tijd en vooral veel energie kost. Neem daarnaast m'n eigen gezin, mijn 5 dagen postfietsen en het is al snel klaar als ik ’s avonds op de bank plof.

Maar nu ben ik er echt even heerlijk uit naar Lesbos, de jaarlijkse 2 weken ultiem genieten van natuurschoon, heerlijk weer, prachtige vogels en lekker eten. De eerste dag begon meteen geweldig: ik vond zomaar een Citroenkwikstaart, prachtig! Ik had er nog nooit 1 gezien maar daar vergis je je uiteraard niet in. En hij bleef prachtig naast de auto foerageren.

Citroenkwikstaart

In de buurt van die lokatie ook Bosruiters, héél veel Bosruiters en Kemphanen, héél veel Kemphanen.

Bosruiter

Kemphaan

Het fotograferen schoot er natuurlijk de afgelopen maanden ook best wel bij in en ook hier wilde het niet zo lukken. Maar op de plek van de Dwergooruil, waar ik verwelkomd werd door drie roepende uiltjes en er uiteindelijk 5 zag, wilde ik toch wel een foto maken.

Dwergooruil

Vlak bij ons hotel was een Jufferkraanvogel neergestreken, ook in Lesbos een zeer zeldzame soort. Gelukkig deed zij (m/v) ook een vluchtrondje en was het mogelijk een foto te maken.

Jufferkraanvogel

Bijzonder mooie vlinders zijn hier ook en soms lukt het om met de telelens er een vast te leggen. De naam was weer een drama, ik dacht dat het een Toortsparelmoervlinder was maar ik kreeg van een deskundige een wetenschappelijke naam door en het blijkt een andere vlinder te zijn: de Tweeling-knoopkruidparelmoervlinder, pfffff, what's in a name!. Mooi is hij wel.

Tweeling-knoopkruidparelmoervlinder

Een van de eerste dagen ben ik gevallen met camera en telescoop. De laatste is niets mis mee maar mijn lens heeft denkelijk toch een optater gehad en geeft nu met regelmaat ‘ERROR’. Vervolgens ging de adapter van mijn laptop dood en zat ik hier in ons hotel waar we soms wel 1 streepje internet ontvangst hebben, chagrijnig te wezen. Dat duurde gelukkig maar een avondje, je bent tenslotte op vakantie en het adapter probleem is opgelost doordat de hotelbaas zo lief was een andere voor me te regelen.

Met vrienden op pad richting het westen, een prachtig rotsachtig deel van Lesbos leverde vele mooie waarnemingen op en ook een paar foto's.

Cirlgors

Aziatische steenpatrijs

De Aziatische steenpatrijs heeft een dik kwartier staan tokken op de rots. Ik heb het ook gefilmd maar dat komt wel in een volgende Lesbos blog want om dat hier te uploaden is geen doen. Maar het was geweldig en bij wijle erg komisch.

Aziatische steenpatrijs

Blij werd ik ook van een schitterende Ralreiger vlak naast de auto, dat gebeurt niet zo vaak. Hier zie je zo mooi hoe zijn lange smalle veren over hem heen vallen. Als deze reiger vliegt lijkt hij bijna wit.

Ralreiger

Het licht is wel fel, dat maakt fotograferen best lastiger. Ik maak ook minder foto's omdat het gewoon niet lukt omdat de vogels te ver weg zitten of de lens weigert. Het blijft behelpen, zo'n hobby ;-). De telescoop is dan weer zo geweldig, dat blijft mijn grootste vriend. Na een week heb ik zo'n 120 vogelsoorten gezien en we hebben nog een kleine week te gaan, dus wie weet wat er nog komt. De Bijeneters zijn trouwens laat en met erg weinig. Maar goed, die foto's waren vorig jaar al ruimschoots aan bod gekomen. Nu dan nog wat laatste foto's voor nu.

Steltkluut

Oeverloper

Zwarte ooievaar

Boomkruiper(s)

Ik wil al mijn volgers en degenen die reageren bedanken. Ook voor het geduld om te wachten op weer een blog of een reactie. Uiteraard hoop ik dat ik in de loop van het jaar wat meer rust krijg, dan ga ik weer meer mijn best doen op blogger. Nu besteed ik mijn schaarse vrije tijd aan wat ik het allerliefste doe: vogels kijken!

↧